İlk fotoğraf makinemi 1989 yılında o zamanki Rus Pazarından satın almıştım, lise son sınıftaydım. O zamandan beri fotoğrafçılığa olan ilgim artarak devam etti. Son on beş, yirmi yıldır hayatımın merkezinde yer alıyor. Fotoğraf çekiyorum ve fotoğrafla ilgili yazıyorum. İşim gereği çok seyahat ettiğimden her kültürden ve bölgeden insanlarla temasım oluyor. Fotoğraf ise zihnimdekilerle etrafımda olup bitenin bir bileşkesi olarak ortaya çıkıyor.
Hayata bakış açımın son aldığı şekil tek kelimeyle: Zen. Yaşam, Fotoğraf ve Zen’i birleştirebilmenin tek yolunun da Sokak Fotoğrafçılığı olduğunu düşündüğümden son zamanlarda sadece sokak fotoğrafçılığı ile ilgileniyorum. Zen’de hedef yolun kendisidir. Bir amaç için fotoğraf çekmiyorum, belgeleme veya sanat eseri oluşturma gibi bir iddiam yok, benim fotoğraflarımda da amaç basitçe o fotoğrafın kendisidir.
——
I bought my first camera in 1989 from the Russian Market, at that time I was in high school. My interest in photography has continued to increase since then. Photography has been at the center of my life for the past fifteen, twenty years. I take photos and write about the photography. As I travel a lot due to my job, I have contact with people from every culture and region. The photo turns out to be a combination of what’s happening around me and those in my mind.
The last shape my perspective on life takes is simply: Zen. I think Street Photography is the only way to combine photography, Zen and Life. I am only interested in street photography recently. In Zen, the target is the road itself. I do not take photos for a purpose, I do not have a claim to document or create art, and in my photos, the purpose is simply that photo itself.
BİZ KİMİZ?
